SEBNEMGUNAY is niet alleen de naam van een nieuw fashionlabel, het is ook de naam van de Limburgse jonge vrouw achter het label. Op haar negentiende trok Sebnem van Beringen naar Istanbul om mode te gaan studeren en vandaag, op haar drieëntwintigste, is haar eerste collectie al bijna uitverkocht. 

Niet veel meisjes uit Beringen kunnen zeggen dat ze met mode zijn opgegroeid. Sebnem kan dat wel, dankzij haar vader. Hij trok op zijn negentiende van Turkije naar Nederland om uiteindelijk in België te belanden. In Beringen, meer bepaald. De reden? Mode. Vandaag runt hij nog steeds verschillende textielbedrijven die onder andere voor Zara werken. En ondanks het feit dat Sebnem nooit echt de ambitie had om zelf in de mode te stappen, heeft ze het toch gedaan. “Ik ging ervan uit dat ik ooit in het bedrijf van mijn vader zou werken. Een eigen label? Daar durfde ik zelfs niet van dromen, dat leek onmogelijk.”

Stoute dromen en schoenen

Alles veranderde toen Sebnem op haar zeventiende een zomercursus mode volgde in Istanbul. “Dat was tijdens onze jaarlijkse zomervakantie. Mijn zus en ik verveelden ons en papa besloot ons in te schrijven voor een cursus.” Geen slecht idee van de man, want de Belgische modeontwerper Raf Stesmans werd hun leraar en hij overtuigde Sebnem verder te gaan in die mode. “Ik moest na die zomer beginnen aan mijn laatste jaar handel in het middelbaar, in Sinte-Lurgarte in Beringen.” In Beringen, alweer, juist. Want thuis hadden ze liever niet dat dochter Sebnem de bus moest nemen naar een andere school verderop. Dat ze na dat laatste jaar haar stoute schoenen zou aantrekken en meteen naar Istanbul zou vertrekken, was dan ook even slikken. “Ik wou daar naar de mode-academie gaan. Er was niets anders wat ik liever zou doen. Die handelsrichting was eigenlijk al niets voor mij en elke andere keuze leek me saai. Bovendien wou ik later geen spijt krijgen, dan kon ik mezelf alleszins niet verwijten dat ik het niet geprobeerd had.”

Het had ook Antwerpen, Londen of Parijs kunnen worden, maar dat gebeurde niet. En het vliegtuig naar Istanbul bleek minder een probleem dan de bus naar pakweg Hasselt. Vader Günay was intussen zelf al verhuisd naar de Turkse grootstad dus een veilige uitvalsbasis was geen probleem. “Het was eigenlijk wel mijn bedoeling om te starten in Antwerpen, maar om daar toegelaten te worden moet je al enige ervaring en kennis hebben. En dat had ik niet. Ik besloot te starten in Istanbul en later terug te keren naar Antwerpen.” Maar dat gebeurde ook niet.

In mijn laatste jaar werd ik door een samenwerking met de Londense mode-academie aangenomen om daar af te studeren. Ik trok naar daar, maar al na drie weken besefte ik dat het niets voor mij was. Ik besefte dat die school voor veel mensen een droom is, maar voor mij voelde het niet juist. Ik besloot terug te keren naar Turkije en dat heb ik me nog geen moment beklaagd.”

Druk druk druk

Sebnem studeerde af en studeerde bij: fashion management. “Ik wou niet enkel de creatieve kant beheersen, maar ook de zakelijke kant. Je weet dan misschien wel hoe je een collectie moet ontwerpen, maar wat dan? Ik wist goed genoeg dat je er niet geraakt met enkel een toffe collectie. Het moet maakbaar en draagbaar zijn als je ook wilt verkopen. Toen ik gevraagd werd om als afgestudeerde een eigen collectie te ontwerpen voor ‘New Gen’ modeshow, was dat ook mijn voorwaarde: ik wou een draagbare collectie maken.” En die collectie bleek niet alleen draagbaar, maar vooral geliefd., was dat ook mijn voorwaarde: ik wou een draagbare collectie maken.” En die collectie bleek niet alleen draagbaar, maar vooral geliefd. “Cool, fris en jong”, noemt ze haar ontwerpen zelf, “met veel kleuren en nieuwe vormen”. De commentaren waren goed, de collectie belandde online en in no time liepen Turkse celebs rond in Sebnems ontwerpen, waarna het grote publiek volgde. Wees dus niet verbaasd als er ‘sold out’ verschijnt als je online een kledingstuk wilt kopen. Wees in de plaats geduldig, want er wordt druk bij geproduceerd.

Ze noemt het succes onwerkelijk, want het gaat snel. Tijdens de Istanbul Fashion Week in maart zal ze haar vijfde collectie tonen, de tweede die te koop is, terwijl daarvoor nog de zomercollectie gelanceerd wordt en die vorige collectie dus nog in herproductie is. “Het is zot. Ik zie mijn kleren op Turkse zenders en in Vogue, Harper’s Bazaar, Marie-Claire en Elle. Dat had ik nooit durven dromen.” Er klinkt bescheidenheid in haar woorden. Dat Limburgs trekje zit evengoed in meisjes met Turkse roots. “Er zijn veel verschillen tussen de Turkse en Vlaamse of Limburgse manier van leven en werken. Volgens mij heb ik vooral discipline meegenomen van België naar Turkije. Als ik zeg dat ik vandaag iets afwerk, zal dat vandaag ook afgewerkt worden. Daar heb ik al veel Turken mee verbaasd, tijdens mijn opleiding en nu ook op de werkvloer. Ik werk keihard en ik doe alles alleen, een sociaal leven heb ik op dit moment niet. Constant ben ik bezig met het label, van het ontwerpen tot het verzenden van bestelling op de webshop.”

Plan B

Ook daar mag ze fier op zijn, want ze is allesbehalve het dochtertje van haar vader. “Hij heeft van in het begin mijn hand losgelaten en me mijn plan laten trekken. Hij wou dat ik er op mijn eentje voor zou knokken, net zoals hij dat ooit heeft moeten doen. En daar ben ik hem dankbaar voor. Al botste ik natuurlijk wel op vooroordelen. Ik ging bijvoorbeeld al zes jaar met hem mee naar de stoffenbeurs in Parijs. Toen ik er stoffen ging inkopen voor mijn eigen collectie, 50meter stof in plaats van 500meter, werd er plots wat lacherig gereageerd. Of de stof die ik wou was toevallig niet in stock. Spijtig, maar daar laat ik mij niet door tegenhouden.”

De toekomst mag voor Sebnem nog meer en beter brengen. Limburg? Dat is plan B. “Intussen is heel mijn gezin naar Istanbul verhuisd, maar we blijven toch vasthouden aan Beringen. Ik ben er opgegroeid, mijn vrienden wonen er,… Ik zeg niet dat ik ooit of nooit zal terugkeren, we zullen wel zien. Voorlopig kom ik één of twee keer per maand terug, om vrienden te zien en om de zaken hier op te volgen. Ook dan merk ik weer een verschil: het is klein, bij ons in België. Istanbul is een grote stad, iedereen probeert iets te bereiken en gaat er ook voor.” En zij? Zij wil vooral gaan voor dat label. “Mensen in Istanbul vinden het vreemd dat op mijn Instagramaccount geen enkele foto van mezelf staat. Tijdens persdagen of events zijn mensen al naar mij toegekomen om te vragen wie Sebnem nu eigenlijk is. (lacht) Voor mij is dat helemaal goed zo. Ik wil dat mijn kleren het belangrijkste zijn, niet ikzelf.”