Wanderful Loves
De laatste dag in Alcova. Om 10u30 staat er al een lange rij klaar. Een meisje zegt me dat ze gisteren een uur heeft aangeschoven en toen ging het dicht om 18u30. Nu staat ze er opnieuw. De aanhouder wint.
Een Nederlandse dame op haar beurt snelt ons toe zodra Alcova geopend is: ze is speciaal voor één dag naar Milaan gekomen. Speciaal voor onze presentatie. Zelf werkt ze als futuroloog en is bezig met een project rond ‘tijd’. Crazy!
Ook leuk dat bezoekers terugkomen met andere vrienden aan wie ze vervolgens zelf de presentatie uitleggen. Dat betekent iets minder werk voor ons als begeleiders ☺
Intussen haalt Emma halsbrekende toeren uit om toch één top-view foto te maken van onze presentatie. Met wat plakband en een aftrekker (kijk hij blijkt toch functioneel) knutselt ze een statief voor haar camera. Alles om het goed in beeld te brengen!
De laatste drukke dag kent nog een piekmoment rond 18u met een stormloop aan laatste bezoekers. Stipt om 19u gaat de poort toe – de Italianen achter Alcova zijn echt zeer stipt – en beginnen we in te pakken. Ali onze technieker is net aangekomen en heeft alles bij… behalve de sleutel van de gereedschapskist. Dat hebben we dan maar creatief opgelost met de slijpschijf.
We werken door tot het te donker is maar het gaat vlot en snel. Nog geen uur later is de School of Time verdwenen, althans voorlopig want ze reist door naar de Design Week in Jeruzalem en in september naar de Design Biennale van Istanbul, en volgend voorjaar kan iedereen ze uitproberen in Z33.
Op dat moment staan we dan hopelijk weer met iets nieuws in Milaan, dus we zeggen: arrivederci!