MagazineEssay

(ontwerpen via) Beleidsvorming

  • Words

    Virginia Tassinari

  • Images

    Wout Trippas

Stefano Maffei – Politecnico di Milano, DESIS Lab Milan + Design Policy Lab, Milaan, Italië

De hedendaagse ontwerpdiscipline ziet zich geconfronteerd met een reeks uitdagingen en actievelden waarin haar tussenkomstkansen in verband staan met een dimensionele schaal en een complexiteit die verder gaan dan haar traditionele expertisegebied.

De uitdaging om ‘bestaande situaties om te vormen in geprefereerde situaties’ is een algemene voorwaarde die disciplinaire vaardigheden vereist om complexe problemen te controleren en op te lossen, problemen die niet alleen de individuele of collectieve private sferen negatief beïnvloeden, maar ook de relatie met de sfeer van de beslissende macht en het openbaar bestuur. Dit vereist een interventiecapaciteit in het systeem dat gerealiseerd moet worden via een beleid dat gedefinieerd zou kunnen worden als een ‘formulering van ideeën of plannen die gebruikt worden door een organisatie of overheid als een basis voor besluitvorming’.

De actie van transformatie benadrukt dus de noodzaak aan een transparant beleidsvormend proces dat definieert hoe we pragmatisch handelen binnen de realiteit. Het vermogen om systemische innovatie te produceren gaat via de transformatie van de beleidsvorming zelf die de aanpak van de realisatie van de beleidscyclus verandert van een ‘regelgevend’ naar een ‘ontwerpend’ perspectief.

Het is een nieuwe cultuur: het ontwerp voor beleid. Het ondersteunt een proces van gezamenlijke opening en het tastbaar worden van de politieke wereld door het leren van nieuwe individuele en sociale vaardigheden en de transformatie van de rollen tussen experts en burgers aan te moedigen. Door de constructie van een hervormend actiemodel dat praktijkgericht en op bewijs gebaseerd zou kunnen zijn, kunnen we ons een voorstelling maken van de interventie van de ontwerpdiscipline als een complexe transformatieaanpak die gebaseerd is op de betrokkenheid van de burger, op burgerschap mogelijk maken en op collaboratieve betekenisgeving, in plaats van de louter op de kracht van technologie en organisatorisch leren naast de traditionele beleidsschema’s. Het uiteindelijke doel is het opzetten van lokmiddelen voor verandering en het stimuleren van de bekaamheid van de agenten die de toekomst die we ons inbeelden zouden kunnen bevorderen.

Dit artikel is deel 05 van

Design als de creatie van een betekenis