Carla Cipolla, Federal University of Rio de Janeiro, UFRJ/Coppe DESIS Group, Rio de Janeiro, Brazilië

Dit woord is enorm krachtig. Het staat voor veel religies centraal in het mens-zijn: christendom, boeddhisme, hindoeïsme … En laat ons het evangelie niet vergeten: Gelijk de Zoon des mensen niet is gekomen om gediend te worden, maar om te dienen (Matteüs 20:28). Het woord ‘dienen’ wordt hier in het middelpunt geplaatst van wat ons ‘menselijk’ maakt.

Een ander gebruik van het woord duidt diensten aan die geïndustrialiseerd werden: fastfoodketens, banken, callcenters.

In de eerste betekenis duidt het woord ‘dienst’ op intensieve interpersoonlijke ontmoetingen, die ontmoetingen die voortbouwen op de essentie van ons mens-zijn. In de tweede betekenis is het een dienst om te voldoen aan een praktische behoefte, zonder dat een interpersoonlijke ontmoeting noodzakelijk of echt belangrijk is.

De eerste betekenis duidt een dienst aan die niet ontworpen kan worden. De tweede betekenis duidt op geïndustrialiseerde diensten die ontworpen kunnen worden en die al ontworpen zijn (nu ook door dienstdesigners).

De verandering voor de designdiscipline kan duidelijk gemaakt worden met een vraag: kan het eerste gebruik van het woord ‘dienst’ – in al zijn kwalitatieve dimensies – designers leiden of inspireren om de tweede betekenis (geïndustrialiseerde diensten) aan te pakken? Of zou de eerste betekenis designers kunnen begeleiden in de ontwikkeling van een nieuwe generatie diensten die onze levenskwaliteit kunnen verbeteren en positieve verandering promoten?

Het kritieke keerpunt is: als designers dit niet doen, kan het zijn dat groepen en gemeenschappen dit steeds meer zelf doen. Ze hebben dit altijd gedaan. Dit is de continue bevestiging, na verloop van tijd, van de eerste betekenis van het woord ‘dienst’ die nooit werd vergeten.

Dit artikel is deel 06 van

Design als de creatie van een betekenis

05

(ontwerpen via) Beleidsvorming

Vorige

07

Overgang en tussenkomst (Design voor wat, wie en wanneer?)

Volgende