Eduardo Staszowski, Lara Penin, Andrew Moon – Parsons DESIS Lab New York City, VS

Overgang is ‘het proces van verandering van één toestand of conditie naar een andere’. Voor designers biedt dit concept een visie en theorie van temporaliteit, maar is het soort ‘toekomst’ dat in deze visie vervat ligt geschikt voor huidige bedenkingen?

Welke verstrikte overgangen moeten tegenwoordig plaatsvinden om enige kans te hebben om de speculatieve toekomsten te vatten die vaak ingeroepen worden door ontwerptheorie en -onderzoek? Zijn het tijdelijke overgangen of iets anders? Welk conceptueel werk zou de ‘overgang’ op generatieve manieren kunnen verhogen vandaag? Tussenkomst is ‘actie ondernemen om een specifiek effect te produceren’.

Tussenkomst is wat het heden bekrachtigt om over te gaan. Maar twee dingen moeten anders: ten eerste, moeten designers bevestigen dat ze een zeer beperkte tussenkomst hebben om de loop van de belangrijkste beslissingsvormingsprocessen op zich te veranderen – hun toegang, rechten, bronnen, legitimiteit en autoriteit sluiten dit uit. En ten tweede vloeit daaruit voort dat designers hun tussenkomst moeten verzekeren door hun aandacht te heroriënteren naar tussenkomsten elders.

Hoe kunnen designers hun tussenkomst verdelen binnen de gemeenschappen, organisaties en infrastructuren waarin ze werken, zodat deze actoren zich kunnen aanpassen aan onvoorziene gebeurtenissen en onzekere effecten op ecologische, sociale en stedelijke omgevingen terwijl ze opkomen? We stellen een overgang voor, nog niet aan een speculatieve toekomst, maar aan een verdeelde praktijk om tussenkomst nu in te bedden en cultiveren.

Dit artikel is deel 07 van

Design als de creatie van een betekenis

06

Dienst

Vorige