Magazine › Hotlist

Rayah Wauters

jan 1, 2020

Rayah Wauters richtte in 2013 Atelier Nauwau op samen met haar man en boomverzorger Niels Arnauts. Hun grootste doel was om zoveel mogelijk lokaal en verantwoord gekapte bomen te recupereren als grondstof. Sindsdien maakt ze duurzaam design, high-end objecten, volledig uit het goede hout gesneden.

Wat was voor jou de belangrijkste gebeurtenis, realisatie of project van het voorbije jaar?

“Een persoonlijke levensles: situaties aanvaarden zoals ze zijn en daarmee leren omgaan. Dat had eigenlijk rechtstreeks resultaat in het werk: zo leerde ik focussen op projecten waarin ik me helemaal kon vinden. Ik denk dat het moederschap er veel mee te maken heeft; alles wordt immers relatief en je wilt een voorbeeld zijn voor je kind, laten zien dat er zòveel mogelijkheden zijn later. En dat kan alleen als je je werk oprecht graag doet.”
“Er schoot niet echt één project bovenuit, maar wat ik wel heb onthouden is dat door samenwerken het eindresultaat beter is dan wanneer je het alleen doet. Dat kon ik vroeger niet. Toen leefde ik al te zeer in de idee ‘ik doe alles zelf, dan ben je van niemand afhankelijk’. Vandaag is dat anders en denk ik veel meer: ‘Dit idee heb ik, bij wie ga ik hiervoor nu aankloppen?’.”

Wat viel je op in 2019 op het vlak van design?

“Ik zie heel veel kleuren passeren en hoe ‘bolder‘ hoe beter lijkt het wel. Persoonlijk niet echt m’n ding. Mogelijk doordat ik constant verweven ben met de natuur, voel ik me veel beter bij het kleurenpalet dat daaruit voortkomt. Wat me wel kan bekoren is de focus op het brutalisme, zowel in objecten, meubels als architectuur. Juliaan Lampens‘ werken blijven wat dat betreft dé referentie. Ook heel wat hedendaagse architecten spelen met het begrip ‘afwerking’ en laten materialen veel meer zoals ze zijn. Zonder nog een laagje verf er overheen of een gipsvezelplaat er tegenaan. In m’n hoofd omschrijf ik dat als ‘eerlijke architectuur‘, materialen zonder maskers.

Belgische architect Juliaan Lampens is overleden

“Ik wil gewoon zijn, maar dan op een buitengewone manier”. Op zijn 93ste nemen we afscheid van de Belgische architect Juliaan Lampens.In 1950 ging Lampens als zelfstandige architect aan de slag in Eke, Nazareth. In de eerste jaren was hij een succesvolle traditionele architect. Maar na Expo ‘58 ontwikkelde hij een zeer modernistische stijl die aansloot bij de architectuur van Le Corbusier en Mies Van der Rohe. Lampens concentreerde zich uitsluitend op betonarchitectuur. Ook ontwierp hij verschillende meubels, waaronder zijn iconische kruk. De Woning Van Wassenhove, de kapel van Kerselare en de woning Vandenhaute-Kiebooms in Huise, het ouderlijk huis van mediaondernemer Wouter Vandenhaute, worden gerekend tot zijn absolute meesterwerken. In 1995 ontving hij de Grote Architectuurprijs van België.Bekijk de nooit eerder uitgezonden documentaire over de architectuurlegende bij Canvas op VRT NU: cnv.as/juliaanlampens

Geplaatst door Canvas op Donderdag 7 november 2019

Wie of wat was volgens jou het meest verdienstelijk op het vlak van design in 2019?

“Ontwerpers die ik persoonlijk ken en doorbreken, daar word ik gelukkig van. Nathalie Van der Massen ken ik al enkele jaren en ik zie ze elke keer zichzelf overtreffen. Ook Evi Radoes. Ze is een architecte en sinds een aantal weken fulltime keramiste. Haar werk brengt me rust.”
“Het onlangs Henry van de Velde award winnende ‘Tekstiel’ van Linde Hermans met Stad Genk, ook wel echt een schoon project. Ik kan er niet aan doen, maar als je als ontwerper mensen samenbrengt en iets kan betekenen voor een (kleine) gemeenschap, dan raakt mij dat… Of is dat ook aan dat moederschap te wijten? Daarom vind ik het ook goed dat zo’n projecten door een award-jury geslecteerd worden. Het is voor mij persoonlijk al lang niet meer voldoende om ‘gewoon’ iets te ontwerpen als daar geen rechtstreeks, positief gevolg voor is voor mens/natuur. ”

Wat zou je de lezer nog willen aanbevelen?

“Ga gewoon af en toe een keertje wandelen in de natuur. Ga offline, dat doet zo’n deugd. Dus even geen www of likes, maar gewoon niets. En als er dan toch iets is wat het bekijken en beluisteren waard is, dan deze 7 minuten met Sam Dillemans. Heerlijk eerlijke levensvisie.